Vardır belki...
O küçük sihirli şey vardır...
Göremiyorum ama ben!
Göremiyorum...Ümitliyim...
Çok mu az mı bilmiyorum ama ümitliyim...
Onu qörmek , onu hissetmek , onu yaşamak istiyorum!
Kimseye hesap vermeden,durmaksızın!...
Kaybolmak istiyorum aradıqım qözlerde...
Kimin qözlerinde?!!
Var demiştim bir zamanlar ona...
Var,hem de hayatın en qüzel şeyi dedim...
O varken 'aşıqım' dedim!
Onu hissettiqimi sandıqımda hiç bitmez dedim...
Dudaklar dokunduqunda birbirlerini hep özlerler dedim...
Bir nefes hissettim ya yanıbaşımda...
O fısıltı hep benimle olu dedim..
Sıcak,dolu,hakettiqim bi nefes..benimle...
Sonunda ne oldu?
Olmadı tabi!
Hayatın en qüzel eşyi deqilmiş o !
'aşıqım' demek en büyük yalanımmış!
Her qüzel şey qibi o da bitermiş !
Dudaklar birbirlerini hiç de özlemezlermiş !
Hakedene nefes olunmuyomuş !
Yanılmam benlen kaldı sadece...
Onun varlıqınına inanmak hataydı belki de...
İçimdeki ümidim keşke büyüse...
O kadar küçük ki bu ümit!
En son ona inandıqımda kalbimin parçalarının hanqisi kadar acaba?
Ümidim...
Ona ancak içimdeki bu ümidim kadar inanıyorum .
Ümidim... !
by EvRm
